Uit de wind fietsen

Wie mij al wat langer volgt en mijn eerdere blogs heeft gelezen weet dat ik van fietsen houd. In 2015 werd ik op mijn verjaardag door mijn man verrast met een racefiets! Hij had de gok gewaagd en zonder het er met mij over te hebben, gewoon één gekocht. We hadden in een wat verder verleden heel veel samen gefietst, op geleende racefietsen en later op mooie mountainbikes. Hier in Nederland, maar ook in het buitenland. Heel veel. Het was alleen al best een tijd geleden en ik werd dat jaar 45…Wat dit cadeau met mij deed en alles wat daarbij kwam kijken, kun je hier lezen. Inmiddels zijn we alweer vier jaar verder. Elk jaar worden de fietsen in maart opgepoetst, gecontroleerd en de ketting geolied. Zodra de temperatuur het toelaat beginnen we weer met ons vaste rondje. Wie de eerdere blog heeft gelezen, weet dat voor mij dat eerste rondje elk jaar weer ‘een dingetje’ is. Maar daar gaat deze blog niet over. 

 

Treintje

Mijn man en ik fietsen eigenlijk altijd in een treintje, ook al zijn we maar met zijn tweeën. Netjes achterelkaar, ons overigens altijd keurig aan de verkeersregels houdend… maar dat terzijde. Uit de wind fietsen noemt men dat. In Limburg heb je de heuvels (voor een fietser als ik zijn dat bergen), en boven de rivieren heb je de wind. Ook als er geen wind, is het fijn om achterelkaar aan te fietsen vind ik, want dan kun je je aan elkaar ‘optrekken’. Het is gebruikelijk om af te wisselen wie er op kop fietst, want anders zou steeds dezelfde persoon alle wind vangen. Voor het geval je geen fietser bent, kan ik je vertellen dat het heerlijk is om je weer terug te laten zakken en achteraan te hangen. Je kunt dan zelfs een beetje ‘uitrusten’. 

 

Eerlijk duurt het langst…of toch niet?

De eerste ritjes toen ik mijn fiets net had, fietste mijn man gewoon altijd voorop. Hij had ook veel meer kilometers in de benen, want hij was wel blijven fietsen. Op een gegeven moment liet hij zich steeds vaker terugzakken om achter mij te gaan hangen. Prima, vond ik dat, wel zo eerlijk!

WARE HET NIET DAT

…het stemmetje in mijn hoofd zich ermee ging bemoeien. Continue Reading