Categorie: Mindfulness en bewustzijn

Stilstaan bij wat er in je omgaat en wat dat met je doet, bewustzijn ontwikkelen en luisteren naar je hart

Het leven als examen

Published on by Happy on StageLeave a comment

Een onrustig, zenuwachtig gevoel

Zo af en toe word ik ’s ochtends wakker en voel me heel onrustig, zenuwachtig. Alsof het de dag is van een examen, een auditie of een wedstrijd. In het verleden heb ik van elk van de genoemde er veel gehad en dit onrustige, zenuwachtige gevoel hoorde daar zeker bij. Maar tegenwoordig is dat helemaal niet aan de orde. Er staat niets van dat alles op de agenda.

 

Slagen in dit leven

In het algemeen heb ik vaker het gevoel dat het leven zelf een soort examen is, waarvoor je moet slagen.

En wat mij betreft voelt het alsof dat niet is gelukt en de vraag is of dat ooit nog gaat lukken.  Nee, Ik ga niet slagen in dit leven. Tenminste niet volgens bepaalde maatstaven. Mijn tijd raakt op…

Rationeel kan ik er van alles tegenin brengen en toch is dit wat mijn gevoel mij vertelt.

 

gedachten als gevolg van ervaringen uit het verleden of angst voor de toekomst

Ook al weet ik dat emoties het gevolg zijn van gedachten, die weer voortkomen uit ervaringen uit het verleden of angst voor de toekomst. Dat als ik in het moment zou kunnen zijn, er helemaal niets aan de hand is waar ik zenuwachtig voor hoef te zijn. En dat de gedachte dat ik een wedstrijd moet winnen of voor een examen moet slagen geen feit is.

Zelfs de gedachte dat ik niet geslaagd ben is geen feit. 

Want welke wedstrijd zou dat moeten zijn? Een wedstrijd in wat? Wie de beste baan heeft? Het grootste huis, het hoogste inkomen? De drukste baan? De meeste bekendheid? Het meest succesvol?

Continue Reading

Het rad van je gedachten

Published on by Happy on StageLeave a comment

Doordraaien in het rad van je eigen gedachten

Heb jij ook wel eens het gevoel dat je vastloopt, of dat je angstig wordt, onzeker? Je voelt je belemmerd vrij te leven en te doen wat je zo graag wilt en wat je eigenlijk goed kunt. Steeds hoor je weer dat stemmetje in je hoofd dat jou vertelt dat het voor anderen is, dat jij niet voldoet, dat anderen niet op je zitten te wachten…of ook wel dat je niet zo nodig hoeft. Dit stemmetje is zó sterk en overtuigend dat het wel waar moet zijn. Dit stemmetje vertegenwoordigt gedachten. Je wilt er wel los van komen maar hoe dan? Je blijft maar doordraaien in het rad van jouw eigen gedachten.

De stroom wordt steeds sterker

Deze molen, waar in je bent beland, gaat steeds sneller draaien, omdat de stroom aan gedachten steeds sterker wordt. Als een krachtige waterstroom die alles overspoelt.

Je kunt natuurlijk proberen om eruit te stappen of de molen tot stilstand te brengen, af te remmen. Maar dat zou zoiets zijn als tegen de stroming in zwemmen. Dat kost heel veel kracht en moeite. Je zult uitgeput en gefrustreerd raken. Als water eenmaal stroomt, is er niets tegen in te brengen. Hoe harder je probeert tegen de stroming in te zwemmen (iets NIET te willen) des te krachtiger lijkt het water te worden.

Wat kun je dan wèl doen?

Ik herinner me nog het moment (en daarna werden het er steeds meer) dat ik mijn gedachten hoorde in mijn hoofd. Beter gezegd: ik hoorde hoe ik mezelf als het ware toesprak. (“nu horen ze dat ik het echt niet kan en dat ik hier helemaal niet thuis hoor”). Ik was er getuige van dat deze gedachten een heel negatief effect hadden op mijn gevoel, op mijn lijf en zeker ook op mijn gedrag!

Als je herkent dat er een stroom van niet-helpende gedachten is, zonder dat je in die molen vast komt te zitten, dan kun je er op afstand naar kijken.; het zien/voelen gebeuren. Alsof je naar een film kijkt zonder er zelf in mee te spelen.  Continue Reading

Welk masker draag jij?

Published on by Happy on StageLeave a comment

achter welk masker verschuil jij je?

Welk masker draag jij? Beter gezegd: achter welk masker verschuil jij je? Misschien zijn er meerdere en waarschijnlijk heb je helemaal niet door dat je een masker op zet. Weet in elk geval dat dit allemaal heel menselijk is! Echter als jij ontevreden bent over hoe dingen nu lopen in je leven, of op het podium, dan ontkom je er niet aan te proberen dat masker af te zetten om te zien wat er achter zit. 

 

De serieuze, vaak boze en verbeten Joan

In mijn geval ging, en gaat het nog steeds wel, om het masker van de serieuze, vaak boze en ook verbeten Joan. Dat ik, of ieder ander die een masker op zet, daar een goede reden voor heeft, spreekt bijna voor zich.

Ik zou in elk geval níet mijn gevoelens en emoties laten zien. Mijn verbeten masker was het resultaat hiervan. Natuurlijk kreeg ik hier heel vaak opmerkingen over. Ik dacht alleen maar:

Ik ga geen mooi weer spelen als het slecht weer is . Als ik niet mag laten zien wat ik echt voel, dan is dit het resultaat. 

 

Bescherming versus Geen verbinding

Het jammere is dat ik het zó vaak ging toepassen en ik er zó vaak commentaar op kreeg, dat het een soort ‘nieuwe ik’ werd. “Ja, dat is Joan, die is weer boos.”  Het ging vanzelf, ik merkte het niet eens meer. En dat terwijl ik soms juist heel verdrietig was. 

Niet leuk! 

Zeker ook niet leuk voor anderen, dat zie ik nu in. Een masker biedt bescherming, of heeft dat in enkele gevallen misschien gedaan. Maar met een masker op zend je toch ‘valse’ of verkeerde signalen, ook naar jezelf.

Je maakt geen verbinding, ook niet met jezelf. Je blokkeert. En dat is zo jammer! 

 

Wat zit er achter? Wie ben jij werkelijk?

Mijn masker liet boosheid zien, maar wat zat(zit) erachter? Misschien herken jij bijvoorbeeld het masker van de altijd vrolijke grapjas, de praatjesmaker, of van de alleskunner, de allesweter, de altijd-succesvolle, of ook van de altijd bescheiden persoon, de bange persoon? Maar ben jij die persoon wel? Toch zeker niet altijd? Wie ben jij werkelijk?

Wat houd jij verborgen dat ook zo de moeite waard is om te laten zien?

 

Continue Reading

Je hoeft het niet alleen te doen

Published on by Happy on StageLeave a comment

Je eigen gedachten blijken soms gewoOn fabels

-Iedereen kan het gewoon zonder podiumangst behalve ik-  of -Niemand heeft er zoveel last van als ik- of – Als je goed bent, heb je geen last van podiumangst-

Met deze fabels heb ik jarenlang rondgelopen. Op een gegeven moment ga je dan wel geloven dat je inderdaad niet goed (genoeg) bent. Bovendien denk je dat je een van de weinigen bent, want voor degene die zeggen het ook te hebben, heb je natuurlijk altijd een verklaring, of een excuus. De anderen (degenen die het gered hebben en de enigen die voor jou tellen), hebben er zogenaamd geen last van).

Vanuit opvoeding en opleiding vorm je je eigen beeld en bedenk je je eigen strategie

Het beeld dat ik had gekregen vanuit opvoeding en opleiding was dat het wel heel raar was om zenuwachtig te zijn. Docenten lachten het gewoon weg, wat voor mij toch wel als uitlachen voelde. Ik weet dat ze het niet kwaad bedoelden. Het was meer dat ze  er misschien zelf geen raad mee wisten. 

Praten erover deed ik dus niet, want ik schaamde me. Maar ik wilde zó graag spelen…

Mijn strategie was: niet erover praten maar er tegen vechten en doorgaan! Maar echt ermee leren omgaan, dat gebeurde niet.  Ik stopte alles weg en stond eigenlijk nergens voor open.  Ik sloot me af voor alles van buiten mezelf maar ook voor alles van binnen mezelf. 

Waardevolle tips waar ik niets mee heb gedaan

De handreikingen of tips die ik wel kreeg sloeg ik in de wind of ik hoorde ze niet eens. Dacht dat ze niet op mij van toepassing waren, terwijl ze zo waardevol bleken!

Je denkt te veel na = Uit je hoofd in je lijf

Misschien kun je zeggen: we mogen weer, i.p.v. oh jee, we moeten zo weer  = omdenken van negatieve bewoording naar positief benoemen.

Ga terug naar het gevoel van je mooiste en beste ervaring en neem dat mee naar je volgende = visualiseer je meest ideale concertsituatie en uitvoering, waar gebeurd…of in je dromen

Wat ben je streng voor jezelf! = geef jezelf een kans en sta jezelf toe om fouten te maken.

Geloof in jezelf = heb vertrouwen, ook als het niet meteen lukt.

Gewoon om hulp vragen

Maar de allerbelangrijkste was misschien wel de volgende:

Je kunt gewoon om hulp vragen, je zult misschien nog verbaasd zijn hoeveel hulp je krijgt.

 

En het bleek nog waar te zijn ook! Het had op dat moment niet eens iets te maken met fluit spelen. Ik trok het gewoon even niet meer.  Alles leek op het zelfde moment mis te gaan en toen begaf mijn auto het ook nog.

Simpelweg erover praten bleek al voldoende. De vraag: “wat kan ik voor je doen?” kwam al heel snel. Zo fijn! Ik antwoordde toen niet met: “dank je, het lukt wel.”  Dat zou ik eerder zeker hebben gedaan! Maar ik durfde echt aan te geven wat ik nodig had.  Dat hele gebeuren gaf mij een beetje vertrouwen terug. Ik vind het nog steeds moeilijk om hulp te vragen, maar ik durf me in ieder geval meer te openen. Het idee dat je alles zelf maar moet oplossen omdat je anders als zwak zou worden gezien vervaagt wel een beetje. 

Gedeelde smart=dubbele pret

Dat ik niet alleen was en zeker niet de enige die kampte met podiumangst, daar ben ik inmiddels ook wel achter. Die wetenschap vermindert niet in één klap je plankenkoorts, dat zou mooi zijn. Echter geeft het wel ruimte en voel je je niet zo alleen. Het geeft ook de mogelijkheid om erover te praten, elkaar te helpen, of gericht hulp te zoeken. Als je de last niet alleen draagt wordt hij lichter en is er weer ruimte voor plezier!

Herken jij iets van jezelf in bovenstaande? Abonneer  je op dit blog, volg me op social media of neem contact met me op voor een gratis kennismakingsgesprek. 

[sg_popup id=”913″ event=”inherit”][/sg_popup]

 

Ruimte innemen in plaats van ongemakkelijkheid met podiumangst als gevolg

Published on by Happy on StageLeave a comment

Ruimte innemen

Afgelopen weekend las ik een heel fijn artikel van Dokter Juriaan via Holistik. Een artikel over ruimte innemen voor jezelf zonder bang te zijn afgewezen te worden, zonder de verbinding met de ander te verliezen. Ik herkende veel van mezelf in het artikel. Het doet me denken aan (mijn) podiumangst. Over hoe iemand bang kan zijn zichzelf te laten zien omdat hij verwacht veroordeeld te worden, afgewezen te worden of de ander in verlegenheid te brengen, te kwetsen…

De gemoederen rustig houden

Heel vroeg in mijn jeugd was ik mij er al van bewust dat mensen oordelen en veroordelen. Dat gedrag en mening reacties uitlokken bij de ander en dat het soms lijkt alsof je daarop kunt worden veroordeeld of afgewezen. Sterker nog dat gebeurde ook.

In ons gezin, maar zeker ook in de klas van de basisschool leerde ik al vroeg dat als ik kon ‘intunen’ op wat de ander wel of niet wilde, en daar naar handelde, de gemoederen rustig bleven. Als ik deed wat de ‘leaders of the group’ deden, telde ik mee en werd ik aardig gevonden. Deed ik dat niet, of liet ik mezelf eens gaan, spontaan enthousiast, dan werd het vaak gelijk afgestraft. 

Het leek vanzelf te gaan, dat invoelen bij de ander.  Hoewel ik bevestigd leek te worden in mijn gedrag groeide de strijd in mijzelf. Ik vond mezelf soms helemaal niet aardig, vond mezelf laf en suf. Vaak was ik boos omdat ik andere emoties wegdrukte. Men bestempelde mij als verlegen, soms als nukkig, heel vaak als moeilijk, overgevoelig…

Vluchten in een rol en daarin je opgekropte energie kwijt kunnen

Je hoort wel eens dat juist hele goede acteurs, die zich op het podium helemaal vrij voelen en in een rol kruipen, in het dagelijks leven heel onzeker en verlegen zijn. Daar waar ze naast het podium rekening houden met hoe anderen zouden kunnen reageren, doen ze dat op het podium niet. Immers ze spelen een rol en zijn het niet zelf die de tekst verkondigen. Ze doen dit in naam van de rol die ze spelen. Is het acteren misschien een vlucht? Of een manier om hun opgekropte energie kwijt te kunnen? 

Ook musici kruipen in een rol

Je zou zeggen dat dat voor musici ook geldt. Zij kunnen ook in een rol kruipen. Dat is zeker waar en er zijn een heleboel musici die op het podium, wanneer ze hun instrument bespelen of zingen, de rol aannemen van vertolker van de muziek, op die manier een verhaal vertellen. Tegenwoordig lukt mij dat ook heel aardig vind ik. Maar jarenlang lukte mij dat op het podium ook niet.

Ik durfde ook dáár mijn ruimte niet in te nemen! Was bang om mij kwetsbaar op te stellen. Bang om af te gaan, afgewezen te worden, te falen, beoordeeld te worden…

Jezelf kwijtraken en uiteindelijk ontevreden

Ik raakte zo gewend eraan om af te stemmen op wat men wilde horen of wilde zien dat ik volledig kwijt was wat en wie ik wilde laten horen en zien, wie ik wilde zijn. Terwijl dat ooit zo zonneklaar was…Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik het nooit iedereen naar zijn zin kon maken en dat degene die altijd ontevreden bleef, ikzelf was. Of dat nu op het podium was, in het gezin of in de relatie. 

Jouw authentieke zelf 

Wat er in het artikel van Dr Juriaan heel duidelijk naar voren komt, is het volgende: ook al staat jouw mening haaks op die van je (gespreks)partner, ook al is jouw manier van performen totaal anders dan men verwacht, of wellicht wenst, iedereen heeft recht op de meest authentieke en oprechte versie van jou  en van je performance, niet in de laatste plaats jij zelf! Een oordeel is niet gericht tegen de persoon tegenover je, en een andere manier van performen is niet verkeerd of respectloos naar je publiek toe. Iedereen mag daar een mening over hebben.. En als mensen niet positief zijn, is dat niet naar jouw persoon gericht. 

Ik heb daar altijd heel veel moeite mee gehad. Om in te zien dat het niet tegen mij persoonlijk gericht was. Zo bang om afgewezen te worden als persoon en volledig te falen. 

Daardoor kon ik nooit echt staan voor wat ik vond en voor wie ik was. Daardoor was mijn performance nooit authentiek en zelden overtuigend. Mijn publiek/jury/commissie niet blij en ik ook niet. 

Naar mate ik ouder werd en mijn wereld groter werd, eerst al een klein beetje op de middelbare school en zeker daarna aan het Sweelinck conservatorium, merkte ik dat mijn omgeving er steeds meer een van gelijkgezinden werd. Het leek makkelijker te worden. Maar nog steeds vond ik het moeilijk echt mezelf te zijn.

Ik ben niet iemand die op de barricade hoeft, zeker niet iemand die een ander iets wil opdringen, maar het recht om te zijn wie je bent en wilt zijn, gun ik iedereen, dus waarom niet mezelf?

Angst is geen goede raadgever

‘Angst is nooit een goede raadgever’, zo vertelde mij ooit iemand. Ik moet daar nog heel vaak aan denken. Juist omdat ik die angst om afgewezen nog steeds wel voel. Het handelen naar waar die angst voor staat heeft mij geen goed gedaan. Als je eigen ruimte niet of te weinig inneemt dan doet iemand anders het. Er is altijd wel iemand die geen moeite heeft om meer dan zijn eigen ruimte in te nemen. Ook dat is waarschijnlijk een reactie op een bepaalde vorm van angst. 

Thuiskomen op het podium

Ik vind het nog steeds moeilijk om ruimte in te nemen,…in mijn gezin, in mijn relatie. Op het podium lukt het heel aardig. Mijn zelfvertrouwen is tegenwoordig wel wat hoger en ook het vertrouwen in mijn omgeving is zeker gestegen.

Het lijkt alsof ik op het podium juist wel de enige echte Joan kan laten zien. En ook als dat voor anderen vreemd of nieuw is, voor mij voelt het eindelijk weer als thuiskomen.

Zelfs toen ik laatst voor het eerst een workshop ging geven, voelde dat ‘lekker’! Praten over en werken met een thema dat je zo na aan het hart ligt, te weten podiumkunst in de vorm van muziek, bleek echt hartstikke leuk. Ik kreeg er energie van, eigenlijk op eenzelfde manier als ik dat nu weer van zelf musiceren krijg. Je kunt hier een verslag lezen van de workshop.

Yoga en mijn 5-stappen programma

Ik ben er van overtuigd dat het voor een deel met ouder worden te maken heeft. Ook als jij nog niet zo ‘oud’ bent kun jij weer in contact met jezelf komen, thuiskomen in jezelf en in wat je doet. Yoga heeft mij hierbij zeer geholpen. Stap 2, Aarden en ontspannen, uit mijn 5-stappenprogramma naar meer plezier en vertrouwen op het podium, kan jou daarbij ook helpen. Tegenwoordig lukt het mij om kracht en stabiliteit uit de aarde te halen en de ontspanning in mijzelf te vinden. In mijn gratis e-book, lees je wat de andere 4 stappen zijn. Uiteraard zijn er heel veel mensen die bang zijn of te onzeker om hun eigen ruimte in te nemen. En die herkenning is op een bepaalde manier wel fijn. Laten we elkaar helpen te kunnen zijn wie we willen zijn, onze meest authentieke versie! De wereld heeft jou nodig, heeft ons nodig in al onze diversiteit! Heb moed en laat jezelf zien, zowel op als ook naast het podium!

Een mooi verslag van de workshop ‘Over podiumangst gesproken’ gegeven op 21 oktober jl. bij Contutti Haarlem

Published on by Happy on StageLeave a comment

Marilou den Outer, journalist en historicus, maakte een mooi, helder verslag van de  workshop ‘Over podiumangst gesproken’. Ik gaf deze workshop bij Contutti, muziekgenootschap voor samenspel, in Haarlem:

De workshop over podiumangst van Joan Handels leverde een berg interessante informatie op. En veel inzichten. Bijvoorbeeld dat podiumangst vooral wordt aangewakkerd door streven naar perfectionisme: de lat hoog leggen, flink kritisch zijn naar jezelf. Zowel de moedig (!) optredende, deelnemers aan de workshop als de vele toehoorders herkenden het. Wij zijn daar heel goed in, wellicht met ‘dank’ aan het Calvinisme? Tekenend was de lange stilte na de vraag van Joan aan elk van de vier deelnemers na hun optreden “wat er goed was gegaan” in de uitvoering.

Die vraag stellen we veel te weinig aan onszelf, aldus Joan. En dat is jammer, want het voeden van negatieve gedachten werkt averechts.  Het is mogelijk die te vervangen door positieve. Bijvoorbeeld door stil te staan waarom je dat ene stuk hebt uitgekozen om mee op te treden. Grote kans dat je dat een mooi stuk vindt. Bedenk welk verhaal je met dat stuk wilt vertellen. Een lief verhaal? Probeer het dan wat lichter te maken. En probeer nieuwe gedachtes toe te voegen: “ik wil genieten van de muziek.” Of: “Ik ga lekker een mooie noot spelen.”

Wat ook kan helpen om meer luchtigheid te verkrijgen is om je muziek eens anders te benaderen, “eens iets geks te doen.” Dat is gemakkelijker als je met anderen samenspeelt want “gedeelde pret is dubbele pret.” Geef jezelf en anderen gemeende complimenten. En, o ja: stop ermee om jezelf met anderen te vergelijken.

Joan gaf volop tips om meer vrijheid en controle te krijgen. Ze heeft daarvoor  een 5 Stappenprogramma ontwikkeld dat je leert goed stil te staan bij wat er gebeurt bij een optreden. Bovenaan de lijst staat bewustwording: wat voel ik, waar zit de spanning in het lichaam. Dan: aarden en ontspannen. Stevig staan. Als derde: bouwen aan zelfvertrouwen, neem bijvoorbeeld gemakkelijker muziekstuk, beloon jezelf en geef elkaar gemeende complimenten. Stap vier: zorg voor focus, laat je niet afleiden voor hoestjes en ritselende papieren en als laatste: opbouwen van weerstand. Wat doe ik als het onverhoopt een keer fout gaat. Sta even stil bij de vraag: waarom doe ik dit eigenlijk? Probeer het luchtig te houden.

Per persoon zal de sleutel tot meer vrijheid verschillend zijn. Voor de een werkt het ontspannend door voor het optreden even iets te zeggen over het te spelen stuk, voor de ander leidt dat juist af van de focus.  Of speel even een paar noten voor het echte optreden begint. Het publiek zal je heus niet opjagen. Ook de keuze om zittend of staand op te treden is individueel. Zorg in elk geval dat je voeten stevig contact maken met de grond. Hoge hakken zijn geen aanrader, aldus Joan. Als je zit kies een fijne stoel. Het is zaak goed voor jezelf te zorgen, is haar boodschap kortom.

Joan besloot de workshop met een ademhalings- en ontspanningsoefening voor de hele zaal en tal van tips voor boeken en films over optredens, angst en werking van negatieve gedachten.

Dankzij Joan Handels weten we nu heel veel meer over hoe podiumangst werkt en wat er tegen te doen is. Nu het nog laten landen en in de praktijk ervaren. Tip: kom gauw eens optreden bij Contutti!

Marilou den Outer | journalist | historicus

Workshop over podiumangst geven, een goeie testcase voor mij

Published on by Happy on StageLeave a comment

Spreken voor een groep voelt heel anders dan concerteren

Afgelopen zondag heb ik mijn eerste workshop als coach gegeven, voor een groep van ongeveer 30 personen. Het thema was ‘omgaan met podiumangst.’  Muziekgenootschap Contutti in Haarlem had mij hiervoor uitgenodigd en ik had hem de titel ‘Over podiumangst gesproken’ gegeven. Er zou een groep toehoorders zijn en een aantal actieve deelnemers die iets zouden voordragen op hun instrument. Ik heb ontzettend veel aan voorbereiding gedaan, wat prima was en zeker ook nodig. Ik vond het leuk en had er ongelofelijk veel zin in.

De week voorafgaand aan de workshop voelde ik ze al opkomen, de zenuwen en de gedachten die in mijn hoofd rond spookten. 

Continue reading “Workshop over podiumangst geven, een goeie testcase voor mij” →

Commitment: één van de 4 C’s die houvast geven

Published on by Happy on StageLeave a comment

Commitment is één van mijn 4C’s die voor mij het anker vormen, waar ik me aan vast houd, met betrekking tot lekker in je vel op het podium, op je werk of lekker in je vel in het algemeen. De andere drie C’s zijn Courage, Confidence en Compassion. Commitment betekent toewijding, overgave of verbintenis aan iets of iemand (bv. aan jezelf!). Sterker betekent het vastgelegde geloften, aan iemand, aan jezelf, of om een doel te bereiken. Bij podiumkunst en ook bij elke andere uitdaging is commitment van groot belang, en zeker als je kampt met podiumangst of faalangst. 

Uitdaging

Wanneer je voor een uitdaging staat, en we gaan er vanuit dat je een keuze hebt deze uitdaging al dan niet aan te gaan, dan wil je dat het resultaat helemaal naar wens is. Om resultaat te willen bereiken, zul je uiteraard op zijn minst een zekere mate van commitment moeten voelen. Hoe hoger het doel, hoe hoger de mate van commitment. Dat lijkt heel eenvoudig. Je wilt immers het beste uit jezelf halen, dus vanzelfsprekend ben je toegewijd en zul je er alles aan doen het gewenste resultaat te bereiken. ‘Simple as that!’ Of toch niet? Want wat betekent eigenlijk ‘er alles aan doen’? Continue reading “Commitment: één van de 4 C’s die houvast geven” →

“De waarheid ligt op het podium”

Published on by Happy on StageLeave a comment

Deze spreuk hoorde ik kort geleden van een lieve (oud) studiegenoot van mij. Hij gebruikte de oneliner in een iets andere context maar de woorden bleven in mijn hoofd hangen en ineens, vanochtend, besefte ik dat ze perfect aansluiten op het thema van deze blog.

Monnikenwerk

Musici zijn hele intelligente mensen. Ze zijn gewend heel veel, zo niet alles, zelf te onderzoeken en uit te zoeken. De veelvoud aan vaardigheden die een musicus moet bezitten om, zij het als solist of in een orkest te kunnen functioneren, is ongekend. (Vaak letterlijk ongekend maar dat is voer voor een andere blog!) Het merendeel van de studie en het voorbereidende werk wordt gedaan in een afgezonderde situatie, in een studieruimte.

Monnikenwerk, je moet er van houden. Ik houd ervan, heel erg! 

Het echte leven

Stel dat het is gelukt: je hebt de auditie gewonnen en de baan is van jou. Fantastisch! Respect! Je bent dus goed, je telt mee. Het echte leven kan beginnen…Met een beetje geluk word je goed opgevangen in de groep. Maar iedereen heeft zijn eigen sores, zijn eigen leven en vooral zijn eigen verantwoordelijkheid over zijn te spelen partij. Hoe dat te doen is ieders eigen ‘pakkie an’. En natuurlijk lukt dat de meeste tijd prima. Immers musici zijn gewend alles zelf te doen. Continue reading ““De waarheid ligt op het podium”” →