Het leven als examen

Een onrustig, zenuwachtig gevoel

Zo af en toe word ik ’s ochtends wakker en voel me heel onrustig, zenuwachtig. Alsof het de dag is van een examen, een auditie of een wedstrijd. In het verleden heb ik van elk van de genoemde er veel gehad en dit onrustige, zenuwachtige gevoel hoorde daar zeker bij. Maar tegenwoordig is dat helemaal niet aan de orde. Er staat niets van dat alles op de agenda.

 

Slagen in dit leven

In het algemeen heb ik vaker het gevoel dat het leven zelf een soort examen is, waarvoor je moet slagen.

En wat mij betreft voelt het alsof dat niet is gelukt en de vraag is of dat ooit nog gaat lukken.  Nee, Ik ga niet slagen in dit leven. Tenminste niet volgens bepaalde maatstaven. Mijn tijd raakt op…

Rationeel kan ik er van alles tegenin brengen en toch is dit wat mijn gevoel mij vertelt.

 

gedachten als gevolg van ervaringen uit het verleden of angst voor de toekomst

Ook al weet ik dat emoties het gevolg zijn van gedachten, die weer voortkomen uit ervaringen uit het verleden of angst voor de toekomst. Dat als ik in het moment zou kunnen zijn, er helemaal niets aan de hand is waar ik zenuwachtig voor hoef te zijn. En dat de gedachte dat ik een wedstrijd moet winnen of voor een examen moet slagen geen feit is.

Zelfs de gedachte dat ik niet geslaagd ben is geen feit. 

Want welke wedstrijd zou dat moeten zijn? Een wedstrijd in wat? Wie de beste baan heeft? Het grootste huis, het hoogste inkomen? De drukste baan? De meeste bekendheid? Het meest succesvol?

Continue Reading

Het rad van je gedachten

Doordraaien in het rad van je eigen gedachten

Heb jij ook wel eens het gevoel dat je vastloopt, of dat je angstig wordt, onzeker? Je voelt je belemmerd vrij te leven en te doen wat je zo graag wilt en wat je eigenlijk goed kunt. Steeds hoor je weer dat stemmetje in je hoofd dat jou vertelt dat het voor anderen is, dat jij niet voldoet, dat anderen niet op je zitten te wachten…of ook wel dat je niet zo nodig hoeft. Dit stemmetje is zó sterk en overtuigend dat het wel waar moet zijn. Dit stemmetje vertegenwoordigt gedachten. Je wilt er wel los van komen maar hoe dan? Je blijft maar doordraaien in het rad van jouw eigen gedachten.

De stroom wordt steeds sterker

Deze molen, waar in je bent beland, gaat steeds sneller draaien, omdat de stroom aan gedachten steeds sterker wordt. Als een krachtige waterstroom die alles overspoelt.

Je kunt natuurlijk proberen om eruit te stappen of de molen tot stilstand te brengen, af te remmen. Maar dat zou zoiets zijn als tegen de stroming in zwemmen. Dat kost heel veel kracht en moeite. Je zult uitgeput en gefrustreerd raken. Als water eenmaal stroomt, is er niets tegen in te brengen. Hoe harder je probeert tegen de stroming in te zwemmen (iets NIET te willen) des te krachtiger lijkt het water te worden.

Wat kun je dan wèl doen?

Ik herinner me nog het moment (en daarna werden het er steeds meer) dat ik mijn gedachten hoorde in mijn hoofd. Beter gezegd: ik hoorde hoe ik mezelf als het ware toesprak. (“nu horen ze dat ik het echt niet kan en dat ik hier helemaal niet thuis hoor”). Ik was er getuige van dat deze gedachten een heel negatief effect hadden op mijn gevoel, op mijn lijf en zeker ook op mijn gedrag!

Als je herkent dat er een stroom van niet-helpende gedachten is, zonder dat je in die molen vast komt te zitten, dan kun je er op afstand naar kijken.; het zien/voelen gebeuren. Alsof je naar een film kijkt zonder er zelf in mee te spelen.  Continue Reading

Welk masker draag jij?

achter welk masker verschuil jij je?

Welk masker draag jij? Beter gezegd: achter welk masker verschuil jij je? Misschien zijn er meerdere en waarschijnlijk heb je helemaal niet door dat je een masker op zet. Weet in elk geval dat dit allemaal heel menselijk is! Echter als jij ontevreden bent over hoe dingen nu lopen in je leven, of op het podium, dan ontkom je er niet aan te proberen dat masker af te zetten om te zien wat er achter zit

 

De serieuze, vaak boze en verbeten Joan

In mijn geval ging, en gaat het nog steeds wel, om het masker van de serieuze, vaak boze en ook verbeten Joan. Dat ik, of ieder ander die een masker op zet, daar een goede reden voor heeft, spreekt bijna voor zich.

Ik zou in elk geval níet mijn gevoelens en emoties laten zien. Mijn verbeten masker was het resultaat hiervan. Natuurlijk kreeg ik hier heel vaak opmerkingen over. Ik dacht alleen maar:

Ik ga geen mooi weer spelen als het slecht weer is . Als ik niet mag laten zien wat ik echt voel, dan is dit het resultaat. 

 

Bescherming versus Geen verbinding

Het jammere is dat ik het zó vaak ging toepassen en ik er zó vaak commentaar op kreeg, dat het een soort ‘nieuwe ik’ werd. “Ja, dat is Joan, die is weer boos.”  Het ging vanzelf, ik merkte het niet eens meer. En dat terwijl ik soms juist heel verdrietig was. 

Niet leuk! 

Zeker ook niet leuk voor anderen, dat zie ik nu in. Een masker biedt bescherming, of heeft dat in enkele gevallen misschien gedaan. Maar met een masker op zend je toch ‘valse’ of verkeerde signalen, ook naar jezelf.

Je maakt geen verbinding, ook niet met jezelf. Je blokkeert. En dat is zo jammer! 

 

Wat zit er achter? Wie ben jij werkelijk?

Mijn masker liet boosheid zien, maar wat zat(zit) erachter? Misschien herken jij bijvoorbeeld het masker van de altijd vrolijke grapjas, de praatjesmaker, of van de alleskunner, de allesweter, de altijd-succesvolle, of ook van de altijd bescheiden persoon, de bange persoon? Maar ben jij die persoon wel? Toch zeker niet altijd? Wie ben jij werkelijk?

Wat houd jij verborgen dat ook zo de moeite waard is om te laten zien?

 

Continue Reading

Happy zonder Stage

Teleurstelling, verbazing, machteloosheid, acceptatie, actie
Als gevolg van de ontwikkelingen rondom het Corona Virus, ligt ook voor mij alles zo goed als stil. Concerten werden gecanceld en ons werd de toegang ontzegd tot het gebouw waar ik lesgeef. 
Na de eerste teleurstelling, verbazing, en ook wel verlamming, drong de ernst van de situatie vrij snel tot me door. We moeten met zijn allen nu het juiste doen. Ik ben in elk geval (nog) niet ziek. 
Ik leef ontzettend mee met alle mensen die wel ziek zijn geworden, met mensen die zelfs dierbaren hebben verloren. Het is goed om daar heel regelmatig bij stil te staan.
We mogen onze ogen niet sluiten voor wat er om ons heen gebeurt en het is onze plicht om te doen wat goed is in deze situatie. Daarnaast kunnen we er toch ook het beste van maken. En dat kan alleen als we de situatie accepteren. 
Het was fijn om te merken dat acceptatie me toch wel iets makkelijker afgaat dan een hele tijd geleden. Zo nu en dan vind ik het moeilijk me niet te laten gek maken door absurde verhalen die circuleren. Aan de andere kant raak ik geïnspireerd door positieve geluiden om me heen en kan ik actie gaan ondernemen. 

Acceptatie geeft ruimte
Op 12 maart hoorden wij dat we niet meer in ons gebouw mochten om te gaan lesgeven. tegelijkertijd hoorde ik dat de repetities en concerten die gepland stonden in dat weekend niet door zouden gaan. Ik besloot direct om online te gaan lesgeven. Dat doe ik nu dus al bijna 10 weken. Verder ben ik lekker blijven studeren,  muziekmaken. Maar er is ook tijd voor andere zaken die normaal blijven liggen: contact opnemen met mijn Happy on Stage volgers, dat boek eindelijk uitlezen en aan een nieuw beginnen…elke dag yoga!! 🙂 
Acceptatie geeft ruimte. Ruimte om te bezinnen, ruimte voor nieuwe ideeën, ruimte voor actie. Wanneer je in de weerstand blijft of wanneer je een schuldige of verantwoordelijke blijft zoeken voor een situatie, zal er geen ruimte zijn om er het beste van te maken, of om zelfs tot nieuwe inzichten te komen, de eventueel positieve effecten te zien. Zonder acceptatie zul je je lam geslagen blijven voelen. Dat kost veel energie die je in nieuwe dingen zou kunnen stoppen.  

Parallellen met andere moeilijk processen.
Alhoewel Corona natuurlijk tot de ‘worst case scenario’s’  hoort, zie ik toch wel parallellen   met podiumkunst en het proces dat daarbij hoort, hoe je naar je eigen resultaten of ontwikkelingen kijkt. Als je alleen in de negativiteit blijft hangen van gemaakte ‘fouten’, missers of zaken die (nog) niet lukken, is er geen ruimte voor actie. Als zaken niet lopen zoals je had gehoopt, kun je blijven mokken en zal er waarschijnlijk weinig veranderen. Frustratie zal toeslaan. 
Echter, als het lukt, om te accepteren hoe de situatie is, hoe je je voelt en wat dit met je doet dan geef je deze emoties een plek. 
Ze mogen er zijn, maar je kunt ze als het ware parkeren en…loslaten. Vanaf dat moment is er ruimte om te gaan bedenken hoe nu verder.
Ook doemdenken is een gemakkelijke valkuil. Hoewel best begrijpelijk kost dit veel energie en levert niets op. 

Mindful
Probeer ook met deze situatie ‘mindful’ om te gaan. In plaats van te blijven hangen in wat niet kan? Of wat desastreuze gevolgen kunnen zijn, probeer echt in het nu te blijven. Wat is de situatie nú? Wat kan wél? Is het erg dat bepaalde dingen nu niet mogelijk zijn? Kan ik nieuwe dingen verzinnen? Kan ik mijn werkwijze aanpassen naar de nieuwe situatie? Je zult verbaasd zijn wat er allemaal mogelijk is en hoe de normaal zo vanzelfsprekende zaken ineens van grote waarde blijken. 

Begin bij het begin.
Maak het jezelf niet te moeilijk. Stel haalbare doelen. Die zijn misschien wat kleiner, maar ze zijn onderdeel van het grote geheel. Elk behaald doel, hoe klein ook, is een succes. Dat geeft een fijn gevoel en geeft energie om door te gaan. Elk doel is een stapje dichter bij het grote einddoel. En blijf naar jezelf luisteren, kijken. Bij het begin beginnen betekent kijken naar hoe het nu is en hoe dat voelt. Laat dat er zijn. Accepteer het en laat het los. Vervolgens ga je onderzoeken:  Wat zou ik graag willen? Hoe zou ik me dan voelen? Dan: wat is de eerste stap die mij op weg kan helpen?

Het bekende stemmetje
Ik had nog nooit online les gegeven, had geen idee wat ik ervan zal vinden. Maar het was de enige optie. Dus ging ik het proberen. Uiteraard kwam weer dat bekende stemmetje: “kan ik dat wel?” “wat als het helemaal niks wordt?”…. Die onzekerheid steekt ook nu weer de kop op. Niet alle leerlingen willen er gebruik van maken… oei…”Hoe moet dat dan nu?” en “wat zal iedereen ervan van vinden?” Maar het mag er zijn. Ik doe wat ik kan. Elke nieuwe of schijnbaar lastige situatie biedt mogelijkheden en vraagt om acceptatie, rust en creativiteit. Elke ervaring geeft weer mogelijkheid tot verbetering. Trial and error. 
Ik heb zelfs een online voorspeelavond gegeven. ook hier stak twijfel weer de kop op, maar ik heb het toch gedaan, mezelf het bekende ‘voordeel van de twijfel ‘ gegund. En wat was het een succes! Niet te vergelijken met een live voorspeelavond, maar dat had ik ook niet tot doel gesteld. Dat was nl. niet haalbaar. 

Happy zonder Stage
Velen van ons zitten thuis zonder podium. Dat wil zeggen zonder fysiek podium, zonder live optredens. Zonder publiek. Naast online lessen, cursussen en ook online concertjes, kun je je tijd ook heel zinvol besteden aan bijvoorbeeld mentale training. Zelfs als je in meer of mindere last hebt van podiumangst zul je ‘het podium,’ en het publiek heel erg missen. En alleen dat al is een hele belangrijke ontdekking. Wellicht biedt deze tijd de gelegenheid om mijn gratis online gids te downloaden? Voor inzicht in eigen patronen, voor zelfkennis, en voor straks, meer plezier en succes op het podium.  

Als je behoefte hebt aan persoonlijk contact en persoonlijke begeleiding, aarzel niet om contact te zoeken. We kunnen een eerste telefonische afspraak maken of als je je prettig voelt bij video bellen, dan kan dat zeker ook. 

Ik hoor heel graag van je!

Lieve groet, 

Joan