Ruimte innemen
Afgelopen weekend las ik een heel fijn artikel van Dokter Juriaan via Holistik. Een artikel over ruimte innemen voor jezelf zonder bang te zijn afgewezen te worden, zonder de verbinding met de ander te verliezen. Ik herkende veel van mezelf in het artikel. Het doet me denken aan (mijn) podiumangst. Over hoe iemand bang kan zijn zichzelf te laten zien omdat hij verwacht veroordeeld te worden, afgewezen te worden of de ander in verlegenheid te brengen, te kwetsen…
De gemoederen rustig houden
Heel vroeg in mijn jeugd was ik mij er al van bewust dat mensen oordelen en veroordelen. Dat gedrag en mening reacties uitlokken bij de ander en dat het soms lijkt alsof je daarop kunt worden veroordeeld of afgewezen. Sterker nog dat gebeurde ook.
In ons gezin, maar zeker ook in de klas van de basisschool leerde ik al vroeg dat als ik kon ‘intunen’ op wat de ander wel of niet wilde, en daar naar handelde, de gemoederen rustig bleven. Als ik deed wat de ‘leaders of the group’ deden, telde ik mee en werd ik aardig gevonden. Deed ik dat niet, of liet ik mezelf eens gaan, spontaan enthousiast, dan werd het vaak gelijk afgestraft.
Het leek vanzelf te gaan, dat invoelen bij de ander. Hoewel ik bevestigd leek te worden in mijn gedrag groeide de strijd in mijzelf. Ik vond mezelf soms helemaal niet aardig, vond mezelf laf en suf. Vaak was ik boos omdat ik andere emoties wegdrukte. Men bestempelde mij als verlegen, soms als nukkig, heel vaak als moeilijk, overgevoelig…
Vluchten in een rol en daarin je opgekropte energie kwijt kunnen
Je hoort wel eens dat juist hele goede acteurs, die zich op het podium helemaal vrij voelen en in een rol kruipen, in het dagelijks leven heel onzeker en verlegen zijn. Daar waar ze naast het podium rekening houden met hoe anderen zouden kunnen reageren, doen ze dat op het podium niet. Immers ze spelen een rol en zijn het niet zelf die de tekst verkondigen. Ze doen dit in naam van de rol die ze spelen. Is het acteren misschien een vlucht? Of een manier om hun opgekropte energie kwijt te kunnen?
Ook musici kruipen in een rol
Je zou zeggen dat dat voor musici ook geldt. Zij kunnen ook in een rol kruipen. Dat is zeker waar en er zijn een heleboel musici die op het podium, wanneer ze hun instrument bespelen of zingen, de rol aannemen van vertolker van de muziek, op die manier een verhaal vertellen. Tegenwoordig lukt mij dat ook heel aardig vind ik. Maar jarenlang lukte mij dat op het podium ook niet.
Ik durfde ook dáár mijn ruimte niet in te nemen! Was bang om mij kwetsbaar op te stellen. Bang om af te gaan, afgewezen te worden, te falen, beoordeeld te worden…
Jezelf kwijtraken en uiteindelijk ontevreden
Ik raakte zo gewend eraan om af te stemmen op wat men wilde horen of wilde zien dat ik volledig kwijt was wat en wie ik wilde laten horen en zien, wie ik wilde zijn. Terwijl dat ooit zo zonneklaar was…Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik het nooit iedereen naar zijn zin kon maken en dat degene die altijd ontevreden bleef, ikzelf was. Of dat nu op het podium was, in het gezin of in de relatie.
Jouw authentieke zelf
Wat er in het artikel van Dr Juriaan heel duidelijk naar voren komt, is het volgende: ook al staat jouw mening haaks op die van je (gespreks)partner, ook al is jouw manier van performen totaal anders dan men verwacht, of wellicht wenst, iedereen heeft recht op de meest authentieke en oprechte versie van jou en van je performance, niet in de laatste plaats jij zelf! Een oordeel is niet gericht tegen de persoon tegenover je, en een andere manier van performen is niet verkeerd of respectloos naar je publiek toe. Iedereen mag daar een mening over hebben.. En als mensen niet positief zijn, is dat niet naar jouw persoon gericht.
Ik heb daar altijd heel veel moeite mee gehad. Om in te zien dat het niet tegen mij persoonlijk gericht was. Zo bang om afgewezen te worden als persoon en volledig te falen.
Daardoor kon ik nooit echt staan voor wat ik vond en voor wie ik was. Daardoor was mijn performance nooit authentiek en zelden overtuigend. Mijn publiek/jury/commissie niet blij en ik ook niet.
Naar mate ik ouder werd en mijn wereld groter werd, eerst al een klein beetje op de middelbare school en zeker daarna aan het Sweelinck conservatorium, merkte ik dat mijn omgeving er steeds meer een van gelijkgezinden werd. Het leek makkelijker te worden. Maar nog steeds vond ik het moeilijk echt mezelf te zijn.
Ik ben niet iemand die op de barricade hoeft, zeker niet iemand die een ander iets wil opdringen, maar het recht om te zijn wie je bent en wilt zijn, gun ik iedereen, dus waarom niet mezelf?
Angst is geen goede raadgever
‘Angst is nooit een goede raadgever’, zo vertelde mij ooit iemand. Ik moet daar nog heel vaak aan denken. Juist omdat ik die angst om afgewezen nog steeds wel voel. Het handelen naar waar die angst voor staat heeft mij geen goed gedaan. Als je eigen ruimte niet of te weinig inneemt dan doet iemand anders het. Er is altijd wel iemand die geen moeite heeft om meer dan zijn eigen ruimte in te nemen. Ook dat is waarschijnlijk een reactie op een bepaalde vorm van angst.
Thuiskomen op het podium
Ik vind het nog steeds moeilijk om ruimte in te nemen,…in mijn gezin, in mijn relatie. Op het podium lukt het heel aardig. Mijn zelfvertrouwen is tegenwoordig wel wat hoger en ook het vertrouwen in mijn omgeving is zeker gestegen.
Het lijkt alsof ik op het podium juist wel de enige echte Joan kan laten zien. En ook als dat voor anderen vreemd of nieuw is, voor mij voelt het eindelijk weer als thuiskomen.
Zelfs toen ik laatst voor het eerst een workshop ging geven, voelde dat ‘lekker’! Praten over en werken met een thema dat je zo na aan het hart ligt, te weten podiumkunst in de vorm van muziek, bleek echt hartstikke leuk. Ik kreeg er energie van, eigenlijk op eenzelfde manier als ik dat nu weer van zelf musiceren krijg. Je kunt hier een verslag lezen van de workshop.
Yoga en mijn 5-stappen programma
Ik ben er van overtuigd dat het voor een deel met ouder worden te maken heeft. Ook als jij nog niet zo ‘oud’ bent kun jij weer in contact met jezelf komen, thuiskomen in jezelf en in wat je doet. Yoga heeft mij hierbij zeer geholpen. Stap 2, Aarden en ontspannen, uit mijn 5-stappenprogramma naar meer plezier en vertrouwen op het podium, kan jou daarbij ook helpen. Tegenwoordig lukt het mij om kracht en stabiliteit uit de aarde te halen en de ontspanning in mijzelf te vinden. In mijn gratis e-book, lees je wat de andere 4 stappen zijn. Uiteraard zijn er heel veel mensen die bang zijn of te onzeker om hun eigen ruimte in te nemen. En die herkenning is op een bepaalde manier wel fijn. Laten we elkaar helpen te kunnen zijn wie we willen zijn, onze meest authentieke versie! De wereld heeft jou nodig, heeft ons nodig in al onze diversiteit! Heb moed en laat jezelf zien, zowel op als ook naast het podium!
