Teleurstelling, verbazing, machteloosheid, acceptatie, actie
Als gevolg van de ontwikkelingen rondom het Corona Virus, ligt ook voor mij alles zo goed als stil. Concerten werden gecanceld en ons werd de toegang ontzegd tot het gebouw waar ik lesgeef.
Na de eerste teleurstelling, verbazing, en ook wel verlamming, drong de ernst van de situatie vrij snel tot me door. We moeten met zijn allen nu het juiste doen. Ik ben in elk geval (nog) niet ziek.
Ik leef ontzettend mee met alle mensen die wel ziek zijn geworden, met mensen die zelfs dierbaren hebben verloren. Het is goed om daar heel regelmatig bij stil te staan.
We mogen onze ogen niet sluiten voor wat er om ons heen gebeurt en het is onze plicht om te doen wat goed is in deze situatie. Daarnaast kunnen we er toch ook het beste van maken. En dat kan alleen als we de situatie accepteren.
Het was fijn om te merken dat acceptatie me toch wel iets makkelijker afgaat dan een hele tijd geleden. Zo nu en dan vind ik het moeilijk me niet te laten gek maken door absurde verhalen die circuleren. Aan de andere kant raak ik geïnspireerd door positieve geluiden om me heen en kan ik actie gaan ondernemen.
Acceptatie geeft ruimte
Op 12 maart hoorden wij dat we niet meer in ons gebouw mochten om te gaan lesgeven. tegelijkertijd hoorde ik dat de repetities en concerten die gepland stonden in dat weekend niet door zouden gaan. Ik besloot direct om online te gaan lesgeven. Dat doe ik nu dus al bijna 10 weken. Verder ben ik lekker blijven studeren, muziekmaken. Maar er is ook tijd voor andere zaken die normaal blijven liggen: contact opnemen met mijn Happy on Stage volgers, dat boek eindelijk uitlezen en aan een nieuw beginnen…elke dag yoga!! 🙂
Acceptatie geeft ruimte. Ruimte om te bezinnen, ruimte voor nieuwe ideeën, ruimte voor actie. Wanneer je in de weerstand blijft of wanneer je een schuldige of verantwoordelijke blijft zoeken voor een situatie, zal er geen ruimte zijn om er het beste van te maken, of om zelfs tot nieuwe inzichten te komen, de eventueel positieve effecten te zien. Zonder acceptatie zul je je lam geslagen blijven voelen. Dat kost veel energie die je in nieuwe dingen zou kunnen stoppen.
Parallellen met andere moeilijk processen.
Alhoewel Corona natuurlijk tot de ‘worst case scenario’s’ hoort, zie ik toch wel parallellen met podiumkunst en het proces dat daarbij hoort, hoe je naar je eigen resultaten of ontwikkelingen kijkt. Als je alleen in de negativiteit blijft hangen van gemaakte ‘fouten’, missers of zaken die (nog) niet lukken, is er geen ruimte voor actie. Als zaken niet lopen zoals je had gehoopt, kun je blijven mokken en zal er waarschijnlijk weinig veranderen. Frustratie zal toeslaan.
Echter, als het lukt, om te accepteren hoe de situatie is, hoe je je voelt en wat dit met je doet dan geef je deze emoties een plek.
Ze mogen er zijn, maar je kunt ze als het ware parkeren en…loslaten. Vanaf dat moment is er ruimte om te gaan bedenken hoe nu verder.
Ook doemdenken is een gemakkelijke valkuil. Hoewel best begrijpelijk kost dit veel energie en levert niets op.
Mindful
Probeer ook met deze situatie ‘mindful’ om te gaan. In plaats van te blijven hangen in wat niet kan? Of wat desastreuze gevolgen kunnen zijn, probeer echt in het nu te blijven. Wat is de situatie nú? Wat kan wél? Is het erg dat bepaalde dingen nu niet mogelijk zijn? Kan ik nieuwe dingen verzinnen? Kan ik mijn werkwijze aanpassen naar de nieuwe situatie? Je zult verbaasd zijn wat er allemaal mogelijk is en hoe de normaal zo vanzelfsprekende zaken ineens van grote waarde blijken.
Begin bij het begin.
Maak het jezelf niet te moeilijk. Stel haalbare doelen. Die zijn misschien wat kleiner, maar ze zijn onderdeel van het grote geheel. Elk behaald doel, hoe klein ook, is een succes. Dat geeft een fijn gevoel en geeft energie om door te gaan. Elk doel is een stapje dichter bij het grote einddoel. En blijf naar jezelf luisteren, kijken. Bij het begin beginnen betekent kijken naar hoe het nu is en hoe dat voelt. Laat dat er zijn. Accepteer het en laat het los. Vervolgens ga je onderzoeken: Wat zou ik graag willen? Hoe zou ik me dan voelen? Dan: wat is de eerste stap die mij op weg kan helpen?
Het bekende stemmetje
Ik had nog nooit online les gegeven, had geen idee wat ik ervan zal vinden. Maar het was de enige optie. Dus ging ik het proberen. Uiteraard kwam weer dat bekende stemmetje: “kan ik dat wel?” “wat als het helemaal niks wordt?”…. Die onzekerheid steekt ook nu weer de kop op. Niet alle leerlingen willen er gebruik van maken… oei…”Hoe moet dat dan nu?” en “wat zal iedereen ervan van vinden?” Maar het mag er zijn. Ik doe wat ik kan. Elke nieuwe of schijnbaar lastige situatie biedt mogelijkheden en vraagt om acceptatie, rust en creativiteit. Elke ervaring geeft weer mogelijkheid tot verbetering. Trial and error.
Ik heb zelfs een online voorspeelavond gegeven. ook hier stak twijfel weer de kop op, maar ik heb het toch gedaan, mezelf het bekende ‘voordeel van de twijfel ‘ gegund. En wat was het een succes! Niet te vergelijken met een live voorspeelavond, maar dat had ik ook niet tot doel gesteld. Dat was nl. niet haalbaar.
Happy zonder Stage
Velen van ons zitten thuis zonder podium. Dat wil zeggen zonder fysiek podium, zonder live optredens. Zonder publiek. Naast online lessen, cursussen en ook online concertjes, kun je je tijd ook heel zinvol besteden aan bijvoorbeeld mentale training. Zelfs als je in meer of mindere last hebt van podiumangst zul je ‘het podium,’ en het publiek heel erg missen. En alleen dat al is een hele belangrijke ontdekking. Wellicht biedt deze tijd de gelegenheid om mijn gratis online gids te downloaden? Voor inzicht in eigen patronen, voor zelfkennis, en voor straks, meer plezier en succes op het podium.
Als je behoefte hebt aan persoonlijk contact en persoonlijke begeleiding, aarzel niet om contact te zoeken. We kunnen een eerste telefonische afspraak maken of als je je prettig voelt bij video bellen, dan kan dat zeker ook.
Ik hoor heel graag van je!
Lieve groet,
Joan
Een gezonde dosis zelfvertrouwen