Het rad van je gedachten

Doordraaien in het rad van je eigen gedachten

Heb jij ook wel eens het gevoel dat je vastloopt, of dat je angstig wordt, onzeker? Je voelt je belemmerd vrij te leven en te doen wat je zo graag wilt en wat je eigenlijk goed kunt. Steeds hoor je weer dat stemmetje in je hoofd dat jou vertelt dat het voor anderen is, dat jij niet voldoet, dat anderen niet op je zitten te wachten…of ook wel dat je niet zo nodig hoeft. Dit stemmetje is zó sterk en overtuigend dat het wel waar moet zijn. Dit stemmetje vertegenwoordigt gedachten. Je wilt er wel los van komen maar hoe dan? Je blijft maar doordraaien in het rad van jouw eigen gedachten.

De stroom wordt steeds sterker

Deze molen, waar in je bent beland, gaat steeds sneller draaien, omdat de stroom aan gedachten steeds sterker wordt. Als een krachtige waterstroom die alles overspoelt.

Je kunt natuurlijk proberen om eruit te stappen of de molen tot stilstand te brengen, af te remmen. Maar dat zou zoiets zijn als tegen de stroming in zwemmen. Dat kost heel veel kracht en moeite. Je zult uitgeput en gefrustreerd raken. Als water eenmaal stroomt, is er niets tegen in te brengen. Hoe harder je probeert tegen de stroming in te zwemmen (iets NIET te willen) des te krachtiger lijkt het water te worden.

Wat kun je dan wèl doen?

Ik herinner me nog het moment (en daarna werden het er steeds meer) dat ik mijn gedachten hoorde in mijn hoofd. Beter gezegd: ik hoorde hoe ik mezelf als het ware toesprak. (“nu horen ze dat ik het echt niet kan en dat ik hier helemaal niet thuis hoor”). Ik was er getuige van dat deze gedachten een heel negatief effect hadden op mijn gevoel, op mijn lijf en zeker ook op mijn gedrag!

Als je herkent dat er een stroom van niet-helpende gedachten is, zonder dat je in die molen vast komt te zitten, dan kun je er op afstand naar kijken.; het zien/voelen gebeuren. Alsof je naar een film kijkt zonder er zelf in mee te spelen.  Continue Reading

Welk masker draag jij?

achter welk masker verschuil jij je?

Welk masker draag jij? Beter gezegd: achter welk masker verschuil jij je? Misschien zijn er meerdere en waarschijnlijk heb je helemaal niet door dat je een masker op zet. Weet in elk geval dat dit allemaal heel menselijk is! Echter als jij ontevreden bent over hoe dingen nu lopen in je leven, of op het podium, dan ontkom je er niet aan te proberen dat masker af te zetten om te zien wat er achter zit

 

De serieuze, vaak boze en verbeten Joan

In mijn geval ging, en gaat het nog steeds wel, om het masker van de serieuze, vaak boze en ook verbeten Joan. Dat ik, of ieder ander die een masker op zet, daar een goede reden voor heeft, spreekt bijna voor zich.

Ik zou in elk geval níet mijn gevoelens en emoties laten zien. Mijn verbeten masker was het resultaat hiervan. Natuurlijk kreeg ik hier heel vaak opmerkingen over. Ik dacht alleen maar:

Ik ga geen mooi weer spelen als het slecht weer is . Als ik niet mag laten zien wat ik echt voel, dan is dit het resultaat. 

 

Bescherming versus Geen verbinding

Het jammere is dat ik het zó vaak ging toepassen en ik er zó vaak commentaar op kreeg, dat het een soort ‘nieuwe ik’ werd. “Ja, dat is Joan, die is weer boos.”  Het ging vanzelf, ik merkte het niet eens meer. En dat terwijl ik soms juist heel verdrietig was. 

Niet leuk! 

Zeker ook niet leuk voor anderen, dat zie ik nu in. Een masker biedt bescherming, of heeft dat in enkele gevallen misschien gedaan. Maar met een masker op zend je toch ‘valse’ of verkeerde signalen, ook naar jezelf.

Je maakt geen verbinding, ook niet met jezelf. Je blokkeert. En dat is zo jammer! 

 

Wat zit er achter? Wie ben jij werkelijk?

Mijn masker liet boosheid zien, maar wat zat(zit) erachter? Misschien herken jij bijvoorbeeld het masker van de altijd vrolijke grapjas, de praatjesmaker, of van de alleskunner, de allesweter, de altijd-succesvolle, of ook van de altijd bescheiden persoon, de bange persoon? Maar ben jij die persoon wel? Toch zeker niet altijd? Wie ben jij werkelijk?

Wat houd jij verborgen dat ook zo de moeite waard is om te laten zien?

 

Continue Reading

Het podium als uitvergrote werkelijkheid

Een gezonde dosis zelfvertrouwen

Of je nu spreker bent of musicus, acteur, of danser…Als je op het podium staat dan wil je je publiek meenemen in jouw verhaal! Je wilt ze laten voelen wat jij voelt. En daartoe gebruik je alles wat je in huis hebt: je kennis, talent, ervaring, je passie. Je wilt dat zij net zoveel plezier hebben als jij…

Maar om dit allemaal te laten lukken, om dit tot een succesverhaal te brengen, heb je toch wel een gezonde dosis zelfvertrouwen nodig. En dàt is nou juist waar het velen van ons aan ontbreekt. Niet aan talent, niet aan kennis of ervaring, niet aan passie, maar aan zelfvertrouwen. 

 

workshop

Dit onderwerp komt volgende week uitgebreid aan bod tijdens de workshop die ik vanuit Happy on Stage  ga geven bij de Flutopia Zomerweek 2020.

 

Inspiratie en lol

De Flutopia zomerweek is voor volwassen amateur fluitisten van alle niveaus. Ze komen bij elkaar op een mooie plek om samen muziek te maken en van professionals en elkaar te leren, inspiratie op te doen en vooral om een heleboel lol te hebben. Dit alles staat onder de bezielende leiding en organisatie van twee fantastische fluitisten Rogier de Pijper en Ilonka Kolthof. Volgens mij is de zomerweek volgeboekt, maar als je heel snel bent kun je misschien dat allerlaatste plekje nog veroveren. Sowieso de moeite waard om even op de website van Flutopia te kijken.

 

Aanbieding

Ik ben heel blij dat ik te gast ben bij Flutopia en voor wie zich wel heeft kunnen inschrijven wacht aan het einde van de workshop een leuke verrassing in de vorm van een mooie aanbieding. 

 

Mijn programma

Bouwen aan zelfvertrouwen is een van de 5 onderdelen, 5 stappen, van mijn programma.

Mijn programma waarin de deelnemers leren, om goed geaard en met de juiste mindset, de controle te houden over hun spel, over hun performance, waardoor zij vertrouwen en plezier krijgen en zo hun succes vergroten. 

De andere onderwerpen uit het programma zijn: bewustzijn creëren, aarden en ontspannen,  focus aanbrengen en tot slot veerkracht ontwikkelen. 

 

Het dagelijks leven als podium

Ook als je niet zozeer op een fysiek podium staat, maar bijvoorbeeld wel voor de klas, dan is mijn programma zeker geschikt voor jou. Maar ook als je voortaan op een ontspannen manier wilt kunnen zeggen wat je ècht vindt, je voortaan die moedige stappen wèl wilt kunnen zetten en wanneer je keuzes wilt maken vanuit jou zelf, ook al is het heel spannend. Want spannende momenten zul je altijd blijven tegenkomen.  Ook dan is dit programma heel geschikt voor jou.

Want ik heb ervaren dat het podium eigenlijk de uitvergrote werkelijkheid is, of andersom is de werkelijkheid, het dagelijks leven, vaak  een groot podium. 

Het programma heb ik ontwikkeld op basis van mijn eigen ervaring, mijn eigen proces v.w.b podiumangst. Daarnaast heb ik veel geleerd tijdens mijn opleiding tot mental coach, maar ook zeker ook van mijn leerlingen en cliënten.En daar ben ik ze heel dankbaar voor! 

 

Contact

Ik kijk enorm uit naar volgende week, als ik de workshop ga geven bij Flutopia. Mocht jij ondertussen denken; ik wil ik graag meer van weten van Happy on Stage. Kijk op mijn website www.happyonstage.nl of stuur me direct een mailtje naar info@happyonstage.nl dan neem ik contact op en maken we een afspraak voor een gratis oriënterend gesprek waarin jij mij iets beter leert kennen, ik hoor waar jij naar op zoek bent, en samen kijken we dan wat ik voor jou kan betekenen. Ik spreek je graag!

Ruimte innemen in plaats van ongemakkelijkheid met podiumangst als gevolg

Ruimte innemen

Afgelopen weekend las ik een heel fijn artikel van Dokter Juriaan via Holistik. Een artikel over ruimte innemen voor jezelf zonder bang te zijn afgewezen te worden, zonder de verbinding met de ander te verliezen. Ik herkende veel van mezelf in het artikel. Het doet me denken aan (mijn) podiumangst. Over hoe iemand bang kan zijn zichzelf te laten zien omdat hij verwacht veroordeeld te worden, afgewezen te worden of de ander in verlegenheid te brengen, te kwetsen…

De gemoederen rustig houden

Heel vroeg in mijn jeugd was ik mij er al van bewust dat mensen oordelen en veroordelen. Dat gedrag en mening reacties uitlokken bij de ander en dat het soms lijkt alsof je daarop kunt worden veroordeeld of afgewezen. Sterker nog dat gebeurde ook.

In ons gezin, maar zeker ook in de klas van de basisschool leerde ik al vroeg dat als ik kon ‘intunen’ op wat de ander wel of niet wilde, en daar naar handelde, de gemoederen rustig bleven. Als ik deed wat de ‘leaders of the group’ deden, telde ik mee en werd ik aardig gevonden. Deed ik dat niet, of liet ik mezelf eens gaan, spontaan enthousiast, dan werd het vaak gelijk afgestraft. 

Het leek vanzelf te gaan, dat invoelen bij de ander.  Hoewel ik bevestigd leek te worden in mijn gedrag groeide de strijd in mijzelf. Ik vond mezelf soms helemaal niet aardig, vond mezelf laf en suf. Vaak was ik boos omdat ik andere emoties wegdrukte. Men bestempelde mij als verlegen, soms als nukkig, heel vaak als moeilijk, overgevoelig…

Vluchten in een rol en daarin je opgekropte energie kwijt kunnen

Je hoort wel eens dat juist hele goede acteurs, die zich op het podium helemaal vrij voelen en in een rol kruipen, in het dagelijks leven heel onzeker en verlegen zijn. Daar waar ze naast het podium rekening houden met hoe anderen zouden kunnen reageren, doen ze dat op het podium niet. Immers ze spelen een rol en zijn het niet zelf die de tekst verkondigen. Ze doen dit in naam van de rol die ze spelen. Is het acteren misschien een vlucht? Of een manier om hun opgekropte energie kwijt te kunnen? 

Ook musici kruipen in een rol

Je zou zeggen dat dat voor musici ook geldt. Zij kunnen ook in een rol kruipen. Dat is zeker waar en er zijn een heleboel musici die op het podium, wanneer ze hun instrument bespelen of zingen, de rol aannemen van vertolker van de muziek, op die manier een verhaal vertellen. Tegenwoordig lukt mij dat ook heel aardig vind ik. Maar jarenlang lukte mij dat op het podium ook niet.

Ik durfde ook dáár mijn ruimte niet in te nemen! Was bang om mij kwetsbaar op te stellen. Bang om af te gaan, afgewezen te worden, te falen, beoordeeld te worden…

Jezelf kwijtraken en uiteindelijk ontevreden

Ik raakte zo gewend eraan om af te stemmen op wat men wilde horen of wilde zien dat ik volledig kwijt was wat en wie ik wilde laten horen en zien, wie ik wilde zijn. Terwijl dat ooit zo zonneklaar was…Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik het nooit iedereen naar zijn zin kon maken en dat degene die altijd ontevreden bleef, ikzelf was. Of dat nu op het podium was, in het gezin of in de relatie. 

Jouw authentieke zelf 

Wat er in het artikel van Dr Juriaan heel duidelijk naar voren komt, is het volgende: ook al staat jouw mening haaks op die van je (gespreks)partner, ook al is jouw manier van performen totaal anders dan men verwacht, of wellicht wenst, iedereen heeft recht op de meest authentieke en oprechte versie van jou  en van je performance, niet in de laatste plaats jij zelf! Een oordeel is niet gericht tegen de persoon tegenover je, en een andere manier van performen is niet verkeerd of respectloos naar je publiek toe. Iedereen mag daar een mening over hebben.. En als mensen niet positief zijn, is dat niet naar jouw persoon gericht. 

Ik heb daar altijd heel veel moeite mee gehad. Om in te zien dat het niet tegen mij persoonlijk gericht was. Zo bang om afgewezen te worden als persoon en volledig te falen. 

Daardoor kon ik nooit echt staan voor wat ik vond en voor wie ik was. Daardoor was mijn performance nooit authentiek en zelden overtuigend. Mijn publiek/jury/commissie niet blij en ik ook niet. 

Naar mate ik ouder werd en mijn wereld groter werd, eerst al een klein beetje op de middelbare school en zeker daarna aan het Sweelinck conservatorium, merkte ik dat mijn omgeving er steeds meer een van gelijkgezinden werd. Het leek makkelijker te worden. Maar nog steeds vond ik het moeilijk echt mezelf te zijn.

Ik ben niet iemand die op de barricade hoeft, zeker niet iemand die een ander iets wil opdringen, maar het recht om te zijn wie je bent en wilt zijn, gun ik iedereen, dus waarom niet mezelf?

Angst is geen goede raadgever

‘Angst is nooit een goede raadgever’, zo vertelde mij ooit iemand. Ik moet daar nog heel vaak aan denken. Juist omdat ik die angst om afgewezen nog steeds wel voel. Het handelen naar waar die angst voor staat heeft mij geen goed gedaan. Als je eigen ruimte niet of te weinig inneemt dan doet iemand anders het. Er is altijd wel iemand die geen moeite heeft om meer dan zijn eigen ruimte in te nemen. Ook dat is waarschijnlijk een reactie op een bepaalde vorm van angst. 

Thuiskomen op het podium

Ik vind het nog steeds moeilijk om ruimte in te nemen,…in mijn gezin, in mijn relatie. Op het podium lukt het heel aardig. Mijn zelfvertrouwen is tegenwoordig wel wat hoger en ook het vertrouwen in mijn omgeving is zeker gestegen.

Het lijkt alsof ik op het podium juist wel de enige echte Joan kan laten zien. En ook als dat voor anderen vreemd of nieuw is, voor mij voelt het eindelijk weer als thuiskomen.

Zelfs toen ik laatst voor het eerst een workshop ging geven, voelde dat ‘lekker’! Praten over en werken met een thema dat je zo na aan het hart ligt, te weten podiumkunst in de vorm van muziek, bleek echt hartstikke leuk. Ik kreeg er energie van, eigenlijk op eenzelfde manier als ik dat nu weer van zelf musiceren krijg. Je kunt hier een verslag lezen van de workshop.

Yoga en mijn 5-stappen programma

Ik ben er van overtuigd dat het voor een deel met ouder worden te maken heeft. Ook als jij nog niet zo ‘oud’ bent kun jij weer in contact met jezelf komen, thuiskomen in jezelf en in wat je doet. Yoga heeft mij hierbij zeer geholpen. Stap 2, Aarden en ontspannen, uit mijn 5-stappenprogramma naar meer plezier en vertrouwen op het podium, kan jou daarbij ook helpen. Tegenwoordig lukt het mij om kracht en stabiliteit uit de aarde te halen en de ontspanning in mijzelf te vinden. In mijn gratis e-book, lees je wat de andere 4 stappen zijn. Uiteraard zijn er heel veel mensen die bang zijn of te onzeker om hun eigen ruimte in te nemen. En die herkenning is op een bepaalde manier wel fijn. Laten we elkaar helpen te kunnen zijn wie we willen zijn, onze meest authentieke versie! De wereld heeft jou nodig, heeft ons nodig in al onze diversiteit! Heb moed en laat jezelf zien, zowel op als ook naast het podium!

“De waarheid ligt op het podium”

Deze spreuk hoorde ik kort geleden van een lieve (oud) studiegenoot van mij. Hij gebruikte de oneliner in een iets andere context maar de woorden bleven in mijn hoofd hangen en ineens, vanochtend, besefte ik dat ze perfect aansluiten op het thema van deze blog.

Monnikenwerk

Musici zijn hele intelligente mensen. Ze zijn gewend heel veel, zo niet alles, zelf te onderzoeken en uit te zoeken. De veelvoud aan vaardigheden die een musicus moet bezitten om, zij het als solist of in een orkest te kunnen functioneren, is ongekend. (Vaak letterlijk ongekend maar dat is voer voor een andere blog!) Het merendeel van de studie en het voorbereidende werk wordt gedaan in een afgezonderde situatie, in een studieruimte.

Monnikenwerk, je moet er van houden. Ik houd ervan, heel erg! 

Het echte leven

Stel dat het is gelukt: je hebt de auditie gewonnen en de baan is van jou. Fantastisch! Respect! Je bent dus goed, je telt mee. Het echte leven kan beginnen…Met een beetje geluk word je goed opgevangen in de groep. Maar iedereen heeft zijn eigen sores, zijn eigen leven en vooral zijn eigen verantwoordelijkheid over zijn te spelen partij. Hoe dat te doen is ieders eigen ‘pakkie an’. En natuurlijk lukt dat de meeste tijd prima. Immers musici zijn gewend alles zelf te doen. Continue reading ““De waarheid ligt op het podium””