Blanco

Steeds weer merk ik hoe belangrijk het is om bij alles en naar iedereen een open, niet veroordelende, nieuwsgierige houding aan te nemen. Als je elke situatie ziet als een blanco vel papier, waarop nog niets is geschreven, dan geef je alles en iedereen, ook jezelf,een nieuwe kans. Hoe fijn is dat?

Spiegel

Voor mij persoonlijk geldt dat mijn kinderen een heel belangrijke rol hebben gespeeld in mijn proces van bewustwording. Zij waren het die mij een spiegel voorhielden.
Als je steeds slechts genoegen neemt met het perfecte resultaat en met niets minder dan dat, ontkom je er niet aan dat er zich situaties voordoen waarbij dit niet haalbaar is of waarbij het perfecte resultaat niet voldoende is. Het gevolg is een ontevreden gevoel. Je raakt gefrustreerd. Ook bestaat het gevaar dat je niet meer in jezelf gaat geloven en bij voorbaat al jezelf (of anderen) veroordeelt. Ik kan je vertellen dat dit niet leuk is, en uiteindelijk niets oplevert. Gelukkig deed ik het bij mijn kinderen minder erg, dan bij mezelf …dacht ik. Echter een aantal gebeurtenissen en uitspraken van mijn kinderen hebben mij wakker geschud waardoor ik om te beginnen naar hun toe een open, niet (ver)oordelende houding kon (moest) aannemen, elke keer weer.

Buiten de lijntjes kleuren

Mijn oudste zoon was nog geen drie jaar oud, toen we samen aan het kleuren waren. Op een gegeven moment gooide hij de stift neer en zei hij: ”mama, doe jij het maar, dat lukt mij toch niet om binnen de lijntjes te kleuren”. (twee jaar oud!!) Ik herinner me nog goed hoe zeer ik hiervan schrok. Ik wist zeker dat ik niet van hem had verwacht binnen de lijntjes te kleuren. Ik weet nog dat ik dacht: “Oh jee, het zit er bij hem ook al in” me terdege realiserend dat ik er dus meer op moest letten wat en hoe ik dingen verwoorde en dat ik hem complimenteerde met wat hij deed en dat ook buiten de lijntjes kleuren goed is.
Een aantal jaren later…mijn jongste zoon oefende een moeilijke passage van een nieuw pianostuk dat hij op had voor de les. Flink mopperend dat het hem nooit zou lukken deed hij woest de pianoklep dicht. Ik ging bij hem zitten en probeerde hem duidelijk te maken dat hij het echt niet meteen de eerste keer perfect moest kunnen spelen, dat fouten goed zijn, omdat je daarvan juist leert. “Maar mama, dat wil jij toch ook altijd!”… Die was raak!

Acceptatie, overgave en jezelf willen verbeteren

Het voorbeeld dat wij aan onze kinderen geven is natuurlijk ons eigen gedrag, ook in situaties waar zij niet direct bij betrokken zijn. Deze bewustwording paste goed in mijn proces, waar ik al middenin zat op dat moment.
Het grappige is, dat wanneer je jezelf traint in het aannemen van een open, niet veroordelende, nieuwsgierige houding, je niet alleen minder kritisch en ontspannener naar anderen en jezelf kijkt. Als vanzelf lijk je veel meer positiefs van buitenaf te ontvangen.
Het is uiteraard een heel goed streven om jezelf te blijven verbeteren, op weg naar een hoger doel. Maar verwacht niet meteen het eindresultaat. Accepteer waar je nu staat! Elke stap is er één, hoe klein ook. Zo zul je kunnen genieten van elke verbetering en blij kunnen zijn met jezelf…en anderen. Het gaat niet vanzelf, deze geconditioneerde houding en gewoonte omzetten. Dat kost tijd, oefening en toewijding. Maar het is mogelijk! Geloof in jezelf en geef jezelf een kans!